ย้อนวีรกรรมเด็ก เต๋อ-ฉันทวิชช์ พระเอกแฟนเดย์ – ฉายาไอ้แห้วและรักครั้งแรกที่แสนรันทด

พลิกบทมาดราม่าครั้งแรกก็ทำหนัง “แฟนเดย์…แฟนกันแค่วันเดียว” ทะลุไปถึงเกือบร้อยล้าน และตอนนี้กำลังมีแนวโน้มไปถึง 150 ล้านในไม่ช้านี้ เต๋อ-ฉันทวิชช์ ธนะเสวี กลับมาครั้งนี้ไม่ผิดหวังจริงๆ หลายๆ คน อินกับบทเด่นชัย พระเอกไอทีสุดเนิร์ดที่น่าสงสารกันมาก แต่ในชีวิตจริงสมัยเด๊ก เด็กของหนุ่มเต๋อเขาก็ได้ฉายาไอ้แห้วและรักครั้งแรกที่แสนรันทด ชีวิตแอบคล้ายเด่นชัยในเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย อิอิ เรามาฟังวีรกรรมสมัยเด็กที่หลายคนอาจจะไม่เคยรู้มาก่อนกันดีกว่าจ้า

ย้อนวีรกรรมเด็ก เต๋อ-ฉันทวิชช์

ความทรงจำที่ประทับใจในวัยเด็ก

ตอนเด็กๆ ไม่ค่อยมีเพื่อน เพื่อนน้อย แล้วบ้านอยู่ไกล ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ก็จะอยู่แต่กับที่บ้าน เพื่อนคนเดียวเลยเป็นน้องชาย ตอนนั้นเวลาไปเรียนจะไปถึงโรงเรียนเช้ามาก เพราะบ้านอยู่นนทบุรี แต่เรียนรร แถวฝั่งธน แล้วที่บ้านมีรถคันเดียว คุณพ่อต้องไปส่งน้องกับแม่ต่อ ผมก็เลยต้องเป็นคนแรกที่ไปถึงโรงเรียน ไปถึงตีห้ากว่า จนอาจารย์ให้กุญแจห้องไว้เป็นคนเปิดเลย

ตอนหัดขี่จักรยานครั้งแรก จำได้ว่าผมไม่ยอมขี่ ไม่อยากขี่จักรยาน ผมจะกลัวไม่กล้าขี่ จนสุดท้ายเหมือนไปชวนเพื่อนบ้านมาเล่นๆ กับผม เพื่อนบ้านก็ขี่จักรยานไม่เป็น มาเล่นๆ กันที่สนามหน้าบ้าน เขาก็เริ่มขี่จักรยานได้ แล้วพอเขาขี่ได้ ผมก็รู้สึก เฮ้ย มันดูน่าสนุก ผมก็เลยลองขี่บ้าง ขี่ตามเขา ซึ่งก็มารู้ทีหลังว่าพ่อแม่ไปชวนเขามาเพื่อจะให้เขาขี่จักรยานให้ผมดูว่ามันสนุก จำได้เป็นช่วงที่สนุกดี ขี่จักรยาน 4 คนในบ้านวนไปวนมา

คุณพ่อคุณแม่ของหนุ่มน้อยเต๋อ

คุณแม่ไม่ค่อยดุ แต่ทำผิดก็ตี คุณพ่อไม่ตี ใจดีมาก แต่ถ้าคุณพ่อดุจะน่ากลัวมาก เพราะพ่อไม่ค่อยดุ แม่จะบ่นๆ ไม่ค่อยดุมาก แต่ถ้าดุจะเสียงดัง แล้วจะตี ใช้ไม้ลูกโป่งตี

ที่สุดของความภาคภูมิใจ

ม. ต้น ประกวดแต่งกลอนของโรงเรียนที่ทิวไผ่งาม แล้วได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทน รร. ไปแข่งแต่งกลอน ก็รู้สึกเป็นความภาคภูมิใจ เพราะก่อนหน้านั้น ไม่เคยมีความสำเร็จอะไรเลยในชีวิต เกรดสี่รวดก็ไม่เคย ได้ที่ 1 ของห้องก็ไม่เคย กีฬาเด่น ก็ไม่เด่น แต่อันนี้เป็นอันเดียวที่ผมสามารถเอาชนะคนอื่นๆ ได้เป็นตัวแทนของรร. ตกรอบแต่ก็ภูมิใจ

เพื่อนซี้ในวัยเด็ก

ผมเป็นคนมีเพื่อนน้อย ถ้าซี้สุดๆ เป็นเพื่อนตั้งแต่ประมาณป.4 ชื่อหมู-วีรชัย ปัจจุบันยังโทรหากันอยู่ ตอนนั้นอยู่โรงเรียนเดียวกัน การสนิทเริ่มต้นมาจากการทะเลาะกัน หมูนั่งอยู่ข้างหน้า ผมนั่งอยู่ข้างหลัง มันมีเพื่อนอีกคนที่ชอบแกล้งคนอื่น เอากระดาษปั้นเป็นก้อนแล้วก็โยนใส่หัวหมู หมูเข้าใจว่าผมเป็นคนโยน แต่ผมก็บอกว่า ผมไม่ได้โยน ไอ้เพื่อนคนนั้นก็โยนอีกหลายที หมูเลยเข้าใจว่าผมจะแกล้งกวนเขา เลยทะเลาะกันจริงจัง วันรุ่งขึ้น เพื่อนที่โยนรู้สึกผิดที่เห็นเราสองคนทะเลาะกัน เลยไปสารภาพกับหมู หมูก็เข้ามาขอโทษขอโพย หลังจากนั้น ก็ได้คุยกัน ไปไหนก็ชวนกันตลอด เล่นบาส เตะบอล

ฉายาตอนเด็ก

ตอนม.ต้น ได้ฉายาไอ้แห้ว เพราะชอบไปจีบคนแล้วจีบไม่ติด เยอะมาก 4-5 คน ไม่เคยมีแฟนสมัยเรียน ก็จีบหลายอย่างมาก แต่งกลอนไปจีบก็มี กลอนก็จะเสี่ยวๆ หน่อย สมัยนั้นก็มีส่งเพจบ้าง มีไปรับไปส่งที่หอ เค้าอยู่หอใกล้รร แล้วมีคนหนึ่งตัดสินใจไปสารภาพตรงๆ แล้วเค้าก็ลาออกเลย (ฮา)

รักครั้งแรก

ชอบผู้หญิงคนหนึ่งตอนป.4 คือเขาเป็นน้องสาวของเพื่อนผม เพื่อนอยู่ห้องเดียวกัน แต่เขาอยู่คนละห้อง เขาเรียนเก่งมาก หมวยๆ ผมยาว มัดผม แต่ไม่ค่อยได้คุยกัน มีครั้งหนึ่งโทรไปที่บ้าน ที่รู้เบอร์เขาเพราะอยู่บ้านเดียวกับเพื่อน แล้วเพื่อนเป็นคนรับตลอด แล้วจะไม่ให้คุย เพื่อนไม่ชอบให้มายุ่งวุ่นวายกับน้อง จนสุดท้ายผมต้องเอาความลับของเพื่อนคนอื่นไปขาย (ฮา) เพื่อจะได้คุยกับน้อง บอกเออ รู้เรื่องไอ้..เพื่อนคนนี้ชื่อ… เดี๋ยวเราเล่าให้ฟังว่าชอบใคร แต่ว่าขอคุยกับน้องได้ป่ะ บอกได้ๆ เลยได้คุยกับน้องประมาณ 5-10 นาที ทุกวัน จนพอจบป.6 เสร็จปุ๊บ ผมก็รู้สึกว่าเฮ้ย ป.6 กำลังจะก้าวสู่มัธยมแล้ว เราต้องทำอะไรอย่างที่แบบกล้าหาญ เหมือนกำลังจะก้าวพ้นวัยเด็ก กำลังจะก้าวสู่วัยรุ่น เลยตัดสินบอกเค้าว่าชอบ แล้วเค้าก็ลาออกไม่เข้าม. 1 ต่อ ถามเพื่อนผม เพื่อนก็บอกไม่รู้ อยู่ๆ ก็ตัดสินใจปุบปับ น่าจะเป็นเพราะผม (หัวเราะ)

อาชีพในฝันตอนเด็กๆ

หมอ เพราะหมอรวย เป็นหมอสิ หมอรวย แม่พยายามกล่อมผมอยู่ทุกวัน ผมก็เลยรู้สึกว่า เออ รวยน่ะดี เพราะเมื่อก่อนผมจะได้อะไร ต้องขอแม่ แล้วแม่ก็ต้องมีอะไรมาแลก อย่างได้เกมมาเล่น แม่บอกงั้นได้เกรดสี่สองตัว อยากได้ตลับอันโน้นอันนี้ เกรดสี่ตัวหนึ่ง ก็เลยรู้สึกว่าผมมีเงิน ผมคงไม่ต้องง้อแม่แล้ว ก็เอาเงินไปซื้อได้ เลยเป็นหมอดีกว่า หมอรวย

วีรกรรมสุดแสบ

ชอบแอบหนีเรียนไปเล่นบาสตอนพักกลางวัน พอขึ้นมาเรียนก็สาย พอเล่นแล้วก็จะหลังเปียก ชุดเปียก ตัวเหม็น มีเหงื่อเยอะ เพื่อนๆ ในห้องก็บ่น โดนอาจารย์ฟาดไม้เรียวตลอด ก็ไม่จำ เพราะชอบเล่นมาก

วีรกรรมน่าอาย

เด็กๆ เคยขี้แตก (ฮา) เด็กมากๆ ป.1 ป.2 เหมือนนั่งเรียนแล้วปวดมาก แล้วคือมันไม่ใช่ที่บ้าน ผมก็ไม่อยากไปเข้าห้องน้ำ เลยอดทนจนเรียนจบ ตอนนั้นคาบเช้าด้วยนะ ปรากฎมันไม่จบคาบ ก็แบะออกมา บอกอาจารย์ผมขอไปฉี่ได้มั้ย มันเละมาก เหมือนอาชญากรรม ก็ไม่รู้ทำไง ล้างๆ กางเกงก็เปียกไปหมด ก็เลยไม่ใส่กางเกง แล้วผมก็ไม่กล้าออกจากห้องน้ำ จนอาจารย์และเพื่อนในห้องมาตาม เพราะอยู่ในนั้นนานมาก เกือบชม ห้องนั้นก็เละ ผมก็ไม่รู้ทำไง บอกอีกแป๊บ พออาจารย์ไปแล้ว ผมก็รีบออกมา ทำเป็นไม่ได้เข้า เพราะห้องนั้นมันเละเทะแล้ว สุดท้ายอาจารย์เข้ามาตาม เลยบอกนายเต๋อ ทำงี้ไม่ได้ เลยเอากางเกงเพื่อนมาใส่ให้ ก็เลยอยู่ในชุดกางเกงพละ เสื้อนักเรียน ทุกคนในห้องก็ถาม ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง

หากย้อนเวลากลับไปได้

อยากไปแก้ไขตอนอนุบาล ตอนนั้นผมเป็นอีสุกอีใส เป็นทั้งตัวเลย แล้วแม่ก็บอกอย่าไปแกะอะไรเลย ไม่งั้นจะเป็นแผลเป็น แล้วก็ด้วยความมือบอน ผมไปวิ่งเล่น หกล้ม แผลหลุดมานิดหนึ่ง ผมก็รู้สึกว่ามันจะหลุดอยู่แล้ว ก็คิดว่า แกะก็ได้ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ก็เลยแกะแผลอีสุกอีใส เลยกลายเป็นแผลเป็นที่จมูกทุกวันนี้ ก็อยากย้อนเวลาไปไม่แกะอีสุกอีใสเม็ดนั้น