ตัวแทนนักศึกษาแพทย์ศิริราชพยาบาล รุ่นพี่ ปี 5 คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล เพลง-ณัฐมนฑ์ สัมพัฒนวรชัย และหลง-พีรพล เรี่ยวแรงศรัทธา กับการเรียนในสิ่งที่รัก และการขอทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ช่วยเหลือคนที่มีความทุกข์ ดูแลรักษาประชาชน เพื่อตอบแทนพระองค์ท่านต่อไป
นักศึกษาแพทย์ศิริราช ขอทำดี
ความในใจจากนักศึกษาคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล
ที่มีต่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
หลง-เพลง : การที่เลือกมาเรียนที่ศิริราชพยาบาล ส่วนหนึ่งก็ทราบว่าพระองค์ท่านเสด็จมาประทับรักษาพระวรกายที่นี่ เราเองมีความหวังที่จะได้มีโอกาสเจอพระองค์สักครั้งหนึ่งในชีวิต แล้ววันนั้นมีการรับน้องวันแรกที่ศิริราช หลังจากเลิกกิจกรรมกำลังจะกลับ อยู่ดีๆ ก็มีการปิดถนน พระองค์เสด็จจากตึก เพื่อจะไป GOLDEN PLACE ตอนนั้นพวกเราทุกคนใส่เสื้อสีเขียว พระองค์ท่านได้สั่งให้หยุดรถเข็นและถามคนสนิทว่า ทำไมคนเหล่านี้ถึงได้ใส่เสื้อสีเขียว จึงมีคนตอบว่า เป็นธรรมเนียมรับน้องของคณะแพทย์ และสีเขียวก็เป็นสีของการแพทย์ ตอนนั้นทั้งดีใจและปลาบปลื้มที่ได้เห็นพระราชาที่ทำสิ่งต่างๆ เพื่อคนไทยมาทั้งชีวิต วันนี้ท่านอยู่ตรงหน้าของพวกเราแล้ว สิ่งที่พวกเราประทับใจ คือ ความเรียบง่ายและความไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก แม้พระวรกายจะประชวรเพียงใด แต่พระองค์ก็ยังทรงงานหนัก ทรงไม่เหน็ดเหนื่อยที่จะทำเพื่อคนอื่น พวกเราจะน้อมเอาคำสอนของพระองค์ท่าน ทั้งเรื่องการเดินทางสายกลาง และความประมาณตน มาใช้ในชีวิตของเรา อย่างพวกเราที่เป็นแพทย์ เวลาพักผ่อนน้อย เราก็ต้องแบ่งเวลาตัวเองให้ได้ และทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เราจะเจริญรอยตามท่าน ตั้งใจเรียนรู้เพื่อเป็นนักศึกษาแพทย์ที่ดี ใช้ความสามารถช่วยเหลือคนที่มีความทุกข์ ดูแลรักษาประชาชนของพระองค์ เพื่อตอบแทนพระองค์ท่านต่อไป
เหตุผลที่อยากมาเป็นคุณหมอ
หลง : ได้แรงบันดาลใจมาจากพี่ชายที่เป็นสัตวแพทย์ เคยไปช่วยพี่ทำคลอดสุนัข ทำแล้วรู้สึกมีความสุข เลยอยากจะเป็นคุณหมอที่รักษาคนจริงๆ
เพลง : เพลงอยากทำงานที่ได้ช่วยเหลือคนอื่นค่ะ แล้วที่เลือกเรียนที่ศิริราช เพราะว่าบ้านอยู่ใกล้ศิริราชมาก เราก็คุ้นเคยกับที่นี่มาตลอด อีกอย่างคือที่นี่เป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุด และเป็นที่แรกของแผ่นดินด้วยค่ะ
การปรับตัวครั้งแรกของคุณหมอเฟรชชี่หน้าใส
หลง-เพลง : แรกๆ เรียนรวมกันทุกคณะที่ศาลายา เหมือนเราใช้ชีวิตนักศึกษาทั่วไป เรียนเบาๆ ชิลๆ ปีหนึ่งเหมือนหลอกเราให้ตายใจ แต่พอขึ้นปี 2 ย้ายมาเรียนศิริราช การเรียนก็เปลี่ยนไป ช่วงปรับตัวส่วนใหญ่จะเป็นปีเลขคู่ คือ ปี 2, 4 แล้วก็ 6 อย่างปี 2 จะมีวิชาที่เรียนกับอาจารย์ใหญ่ ครั้งแรกจะกล้าๆ กลัวๆ แต่พอเรียนจริงๆ ท่านก็เป็นอาจารย์ของเรา เราก็เรียนด้วยความเคารพ และรู้สึกว่าท่านมีบุญคุณกับพวกเรามากที่ท่านได้สละร่างกายมาให้พวกเราได้ศึกษาเรียนรู้ของจริง ส่วนปี 4 ก็มีช่วงที่ขึ้นวอร์ดอายุรกรรม ซึ่งเป็นวอร์ดที่โหดที่สุดของทุกวอร์ด ต้องตื่นเช้าไป ROUND ก่อนเจ็ดโมง ทำกิจกรรม BEDSIDE TEACHING มีผลัดกันเข้าเวรถึงเที่ยงคืน ส่วนตอนนี้ปี 5 จะอยู่ถึงเช้า คือจะอยู่เวรหนึ่งวัน เขียนรายงานหนึ่งวัน และนอนตายอีกหนึ่งวัน (หัวเราะ) ก็ต้องคิดว่าช่วงนั้นเหมือนมาเข้าค่ายหนึ่งเดือน ทุ่มเทให้ตรงนี้เต็มที่ งดกินเที่ยวไปก่อน
เทคนิครุ่นพี่หมอสู่การเรียนเป็นเลิศ
หลง-เพลง : บาลานซ์จัดการชีวิตให้ลงตัว เราจะได้ไม่เครียดกับการเรียนมาก อย่างหลงเป็นนายกสโมสรนักศึกษา เพราะเป็นคนชอบทำกิจกรรม เวลาทำกิจกรรมแล้วมีความสุข เราต้องบาลานซ์สิ่งเหล่านี้ให้ได้ แล้วเราจะมีเป้าหมายเดินหน้าต่อไป ส่วนเรื่องวิชาการ การเรียนต้องเรียนด้วยความเข้าใจ เพราะวิชาการแพทย์มันเยอะมาก เราไม่สามารถจำได้ทั้งหมด แต่เราต้องเอาสิ่งที่เราคิดว่าเป็นแกน พอเราเข้าใจแกนมันอย่างดี ก็สามารถเอาแกนมาประยุกต์ใช้ต่อไปได้
เคสประทับใจในการเรียนรู้ ของนักศึกษาแพทย์ฝึกหัด
เพลง : เป็นเคสตอนปี 5 ที่ได้ไปฝึกที่แผนกอุบัติเหตุฉุกเฉินค่ะ มีเคสหนึ่งเป็นผู้ชายโดนรถชนมา ต้องผ่าตัดด่วน จริงๆ ปี 5 ยังไม่มีสิทธิได้เข้าไปด้วย แต่เพลงเป็นนักศึกษาที่รับเคสนี้ แล้วอาจารย์ท่านหันมามองหน้าเราถามว่า อยากเข้าไปด้วยมั้ย เราก็รีบพยักหน้าทันที เลยได้เข้าไปเห็นซีนผ่าตัดจริงๆ แล้วทุกคนทำเต็มที่มากๆ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาอาจจะไม่รอด ก็มาถามอาจารย์ทีหลังว่า ถ้าเรารู้เขาไม่รอด เราจำเป็นต้องเต็มที่กับเขาขนาดนี้มั้ย อาจารย์บอกว่า เราต้องทำเต็มที่ให้ดีที่สุดทุกเคส จะได้ไม่มาเสียใจภายหลัง เลยเป็นอะไรที่ประทับใจมากๆ ได้รู้เลยว่าทุกวินาทีมีค่าจริงๆ กับชีวิตของคนไข้
การเติบโตทางความคิดจากหนึ่งไปสู่ชั้นปีสูงขึ้น
หลง-เพลง : หลังจากเข้ามาเรียนแพทย์ มันทำให้เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นทุกๆ ปี เป็นวิชาชีพที่ทำให้เราได้สัมผัสกับคนทุกช่วงชีวิต ตั้งแต่เกิด จนได้เห็นคนไข้เสียชีวิต เราต้องจัดการกับความเศร้าที่เห็นเขาจากไป แต่เราต้องไม่หมดกำลังใจ หมั่นหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อรักษาคนไข้คนอื่นๆ ต่อไป เพราะการเรียนแพทย์เป็นการเรียนตลอดชีวิตจริงๆ อย่างหลงอนาคตอยากเป็นอาจารย์แพทย์ เพราะรู้สึกว่าถ้าเราจบไปทำงาน เรารักษาคนไข้ได้หนึ่งคน แต่ถ้าเราสอนนักศึกษาแพทย์ได้ร้อยคน ก็เท่ากับให้เขาจบไปเป็นแพทย์ที่ดีเพื่อรักษาคนไข้ได้อีกร้อยคน ส่วนเพลงอยากเป็นศัลยแพทย์ เพราะชอบที่ต้องใช้ความประณีต แล้วเวลารักษาคนไข้มันเห็นผลรวดเร็วกว่าการรักษาแบบที่ต้องกินยาไปตลอดชีวิต
กิจกรรมประเพณีอันเก่าแก่ที่สืบทอดมาสู่รุ่นปัจจุบัน
หลง : กิจกรรมที่มีมาเกือบ 50 ปี จะเป็นกิจกรรมรับน้องข้ามฟาก โดยสมัยก่อนเราจะเรียนฝั่งโน้น ก็จะมีการรับน้องข้ามฟาก โดยมีรุ่นพี่พายเรือให้น้อง แล้วท่านคณบดีก็จะให้เกียรติมาจับมือขึ้นท่าศิริราช ปีเราเป็นปีที่พิเศษ ได้รับพระกรุณาธิคุณจากสมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี เสด็จมาทรงเป็นประธานงาน “ประเพณีข้ามฟาก” รับน้องใหม่ด้วย นอกจากนี้ พระองค์ท่านยังเสด็จมาพระราชทานสอนหนังสือหลายครั้ง ทรงเป็นพระอาจารย์ของพวกเรา รู้สึกประทับใจมากๆ ครับ
คำแนะนำสำหรับนักศึกษาแพทย์ศิริราชรุ่นต่อไป
หลง-เพลง : อยากจะให้น้องๆ ค้นหาตัวเองให้เจอ ว่าทำอะไรแล้วมีความสุข ถ้าจะเลือกเรียนแพทย์ ก็ไม่อยากให้น้องทำตามความเห็นของคนอื่นหรือพ่อแม่ ไม่อยากให้คนอื่นมากำหนดชีวิตของน้อง เพราะการเรียนแพทย์ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เป็นเรื่องหนัก ถ้าเกิดน้องไม่ได้ชอบมันจริงๆ น้องจะเหมือนตกนรก แต่ถ้าน้องตัดสินใจแล้วว่าอยากจะเป็นแพทย์แน่นอน แพทย์ก็เป็นอาชีพที่ดี ก็อยากจะให้กำลังใจน้องๆ ทุกคน ตั้งใจเรียน มีความพยายามให้ถึงเป้าหมาย แล้วมาเป็นรุ่นน้องของพี่ๆ กัน
ติตตามคอลัมน์ about campus นิตยสาร campus star no.43
www.facebook.com/campusstars
